Adlerwerke vorm. H. Kleyer AG – obok Mercedesa, Opla i Horcha należała do największych w Niemczech wytwórni samochodów. Została założona w 1886 we Frankfurcie nad Menem przez Heinricha Ludwiga Kleyera. Produkowano w niej rowery i maszyny do pisania, a w 1900 roku zbudowano pierwszy samochód. Pojazd osobowy z nadwoziem typu vis-à-vis miał jednocylindrowy silnik o mocy 2,6 kW (3,5 KM) francuskiego przedsiębiorstwa De Dion Boston, napędzający koła tylne za pośrednictwem wału napędowego. Silniki francuskie stosowano do 1903 r., a od 1904 r. silniki dwu- i czterocylindrowe własnej konstrukcji (inż. Edmunda Rumplera).

W 1906 r. wytwórnia zmieniła nazwę i rozpoczęła budowę pierwszych, popularnych, małych samochodów Adler Kleinwagen 4/8 PS, napędzanych widlastymi, dwucylindrowymi silnikami o mocy 5,9 kW (8 KM). Rok później także budowano samochody osobowe z silnikiem 36,8 kW (50 KM), wśród nich samochód specjalny dla cesarza Wilhelma II.

Wykorzystując podwozia pojazdów osobowych w 1908 r. rozpoczęto budowę samochodów dostawczych.

Samochody Adler wytwarzano również w Austrii, gdzie w 1912 roku powstała montownia „Österreichische Adler-Werke”, natomiast w Anglii przedsiębiorstwo Morgan budowało nadwozia do importowanych z Niemiec podwozi Adlera.

W latach dwudziestych wytwarzano różne modele samochodów osobowych z silnikami rzędowymi cztero- i sześciocylindrowymi, a pod koniec tego okresu nawet z silnikami ośmiocylindrowymi rzędowymi – były to modele 15/80 Standard 8 produkowane 1928-1934 r.

Wytwórnia Adler, wraz z DKW i Stoewer, należała do pionierów w budowie samochodów osobowych z przednim napędem. W 1932 r. rozpoczęto bowiem produkcje modelu Adler Trumpf, który skonstruował z takim napędem inż. Hans Gustav Röhr. Odmiana Junior tego pojazdu produkowanego latach 1934-1941 zdobyła największą popularność wśród samochodów marki Adler.

Sukcesem konstrukcyjnym było opracowanie samochodu Adler 2,5 Liter (typ 10) z nadwoziem o linii aerodynamicznej. Pojazd ten produkowano w latach 1937-1940. Adler 2,5 L w odmianie sport z silnikiem 6-cyl o mocy 58,8 kW (80 KM) otrzymał nazwę Autobahn-Adler, gdyż został przystosowany do jazdy na autostradach prędkością maksymalną 150 km/h.

W latach 30 ubiegłego wieku zakłady Adler Werke przyczyniły się do stworzenia dwóch pojazdów transportowych o oznaczeniu Kfz 13 (Maschinengewehrkraftwagen) oraz Kfz 14 (Funkkraftwagen). Pojazdy te budowano z wykorzystaniem podzespołów samochodu osobowego Adler Standard 6. Transportery tego typu używane były głównie do szkolenia w jednostkach kawalerii, jednak mimo że w latach 1939-1940 były już sprzętem przestarzałym brały udział w kampanii w Polsce i we Francji. Podczas walk samochody Kfz 13 znajdowały się w sekcjach samochodów pancernych przydzielanych do dywizji piechoty. Ogółem wyprodukowano 174 pojazdów. Kfz 14 był to nieuzbrojony samochód radiowy wyposażony w radiostację średniej mocy i antenę poręczową. Wersja ta była identyczna jak Kfz 13, zmieniła się tylko ilość członków załogi Która wzrosła do 3 (kierowca, dowódca, radiotelegrafista). Wyprodukowano 40 takich pojazdów.

Poza tworzeniem samochodów fabryka Adler Werke rozwinęła w dużej mierze produkcję skuterów, motocykli i co jest ciekawostką, produkcję maszyn do pisania oraz rowerów.

Adler Werke zaprzestała produkcji samochodów 1940 r., wykonując pojedyncze sztuki jeszcze w 1941. Łącznie wyprodukowano 212 624 sztuk aut osobowych marki Adler. Fabryka aż do 1957 produkował motocykle, skutery i rowery. W 1975 wykupiona została przez grupę Volkswagena.

Dane Technicznie